Sekcja IV Φ5 do chirurgii dziecięcej
Elementy stabilizatora zewnętrznego zazwyczaj pasują do jednej z czterech podstawowych konfiguracji, z których każda ma unikalne właściwości kliniczne i mechaniczne.
Konfiguracja podstawowa: Samolot z małymi przeszkodami konfiguracyjnymi jest zazwyczaj wystarczający w przypadku większości uszkodzeń.Konfiguracja dwupłaszczyznowa jest bardziej skuteczna i często stosowana w przypadku ciężkich złamań wieloodłamowych lub ubytków kości, a także w artrodezie i osteotomii.
Stabilizacja łokcia dziecięcego 5mm
Stabilizacja kości udowej dla dzieci 5 mm
Unieruchomienie kości piszczelowej u dzieci 5mm
Mocowanie dystalne promienia 5 mm
Sposoby poprawy stabilności:
1. Wybierz odpowiednią i stabilną konfigurację przestrzenną
2. Zwiększ liczbę stałych igieł
3. Zwiększ średnicę igły stałej (jeśli to możliwe, wybierz grubszą igłę trakcyjną)
4. Zwiększ odległość igieł w grupie igieł
5. Zmniejsz odległość igieł pomiędzy grupami igieł
6. Zwiększ liczbę korbowodów
7. Zmniejsz odległość między korbowodem a kością
Mocowanie paliczkowe 5mm
Promień mocowania 5mm
Mocowanie nadgarstka 5 mm
Wskazówki medyczne
Zewnętrzny wspornik stabilizujący ma zalety prostej obsługi i bezpieczeństwa, co pozwala pacjentom poruszać się po podłożu i wykonywać ćwiczenia funkcjonalne we wczesnym okresie pooperacyjnym, a także zmniejszać różne powikłania spowodowane długotrwałym leżeniem w łóżku i stabilizacją superstawową.Oprócz powikłań samej operacji, leczenie stabilizatorem zewnętrznym będzie miało także wpływ na życie i psychikę pacjenta ze względu na długotrwałe unieruchomienie stentu.Prawidłowe szkolenie pielęgniarskie i rehabilitacyjne może pomóc pacjentom zbudować pewność siebie w przezwyciężeniu choroby i pogłębić wiedzę na temat metod leczenia stentami do mocowania zewnętrznego, skutecznie ograniczając w ten sposób powikłania i uzyskując najlepszy efekt leczniczy.