Sekcja IV Φ8 w przypadku złamania kości
Pręt z włókna węglowego
Łatwa instalacja i duża stabilność;
Elastyczne mocowanie w celu zmniejszenia koncentracji naprężeń;
Lekki, zmniejsza wagę pacjenta i ułatwia późniejsze ćwiczenia funkcjonalne;
Podczas fluoroskopii stopień uwidocznienia jest niski, a pole operacyjne nie jest osłonięte, co ułatwia nastawienie złamania.
Mocowanie stawu skokowego 8mm
Rozwarstwienie IV stawu kolanowego Φ8
Rozwarstwienie IVΦ8-fiksacja hybrydowa
Mocowanie kości udowej 8mm
Mocowanie kości ramiennej 8mm
Mocowanie miednicy 8mm
Mocowanie bliższej kości piszczelowej 8mm
włókno węglowe
Mocowanie promienia 8 mm z włókna węglowego
Mocowanie proksymalnej kości piszczelowej z włókna węglowego 8 mm
Porady medyczne
Historia fiksacji zewnętrznej
Zewnętrzne urządzenie mocujące wynalezione przez Lambotte w 1902 roku jest ogólnie uważane za pierwsze „prawdziwe urządzenie utrwalające”.W Ameryce w 1897 roku Clayton Parkhill ze swoim „zaciskiem kostnym” rozpoczął ten proces.Zarówno Parkhill, jak i Lambotte zaobserwowali, że metalowe szpilki wbijane w kości były bardzo dobrze tolerowane przez organizm.
Stabilizatory zewnętrzne są często stosowane w ciężkich urazach, ponieważ umożliwiają szybką stabilizację, jednocześnie umożliwiając dostęp do tkanek miękkich, które również mogą wymagać leczenia.Jest to szczególnie ważne w przypadku znacznego uszkodzenia skóry, mięśni, nerwów lub naczyń krwionośnych.
Zewnętrzne urządzenie mocujące może być użyte do utrzymania stabilizacji i wyrównania złamanych kości.Urządzenie można regulować zewnętrznie, aby kości pozostawały w optymalnej pozycji podczas procesu gojenia.Urządzenie to jest powszechnie stosowane u dzieci oraz w przypadku uszkodzenia skóry nad złamaniem.